«اگر بزرگ ترین عالم دنیا در برابر پنجاه مغز بزرگ بعد از خود برای بحث درباره موضوعی بسیار با اهمیت که حیات کره زمین به آن بستگی دارد حضور پیدا کند و به خاطر اشتغالات فکری فراموش کرده باشد دکمه‌های شلوارش را ببندد، دیگران نه تنها به یک کلمه از حرف‌های او توجه نشان نخواهند داد بلکه قادر نخواهند بود جلو خندۀ خود را بگیرند.»

گمان نمی‌کنم که تاریخ‌نویس احتیاج داشته باشد بیش از این پیش برود. بشر ذاتاً به آینده خوشبین نیست. در دوران‌های سخت، همه به شدت از خودمان محافظت می‌کنیم. این طور ساخته شده‌ایم. از خصوصیات بشر بی‌دفاع بودن در برابر بخت و اقبال خوش است. این در ابتدا او را به تعجب می‌اندازد و بعد به وحشت و آخر سر نابودش می‌کند. بدبینی ذاتیِ ما را یک بازیکن رتبه سوم بی‌سوادِ بیس بال خیلی خوب بیان کرده است: «در زندگی همه‌چیز هفت بر پنج به زیان ما است.»

سقوط دولت‌ها در فرانسه به علت نیاوردن رأی اعتماد چیز تازه‌ای نبود و نیست. آنچه که در کشورهای دیگر بی‌ثباتی نامیده می‌شود در فرانسه نوعی ثبات است. لرد کاتن گفته است: «در فرانسه بی‌قانونی تا حد ارتجاع پالوده شده». بعد از آن هم گفت: «از نظر یک فرانسوی ثبات، استبدادی غیر قابل تحمل است».

سیاستمدار نبود، اما به همۀ حکومت‌ها سوء‌ظن داشت، خصوصاً آنهایی که سرکار بودند، اما این را هم می‌شود گفت که بیشتر خصیصه‌ای فرانسوی است تا فردی.