خانم کاترین مالابو فیلسوف و نوروساینتیست فرانسوی است که الان ۵۵ سال دارد و استاد دانشگاه کینگستون لندن است .مالابو سال ۱۹۹۹ تز دکتری خود را با مشاوره ژاک دریدا فیلسوف پسا ساختار گرای الجزایری گذراند .عنوان پایان نامه اش آینده هگل بود .آن کتاب را با ترجمه دکتر اردبیلی نشر نی چاپ کرده است .
فلسفه او کاملا هگلی است البته از واسازی دریدا و فوکو و برگسون نیز متاثر است .اما شالوده فکر اش بر اساس پدیدارشناسی روح هگل است .
او  کتاب های زیادی دارد که تنها دو کتاب آن به فارسی ترجمه شده است .یکی آینده هگل و دیگری این کتاب یعنی با مغزمان چه کنیم .
این کتاب کم حجم و خوش دست اما سنگین و پر محتوا با یک مقدمه و سه فصل مدون شده است .او در فصل اول به تعریف مفهموم پلاستیسیته می پردازد .او می گوید پلاستیسیته 
نه الاستیسیته است به معنی تنها فرم پذیری و تغییر شکل و نه به به تنهایی مفهوم شکل دهندگی مثل مجسمه ساز ی را می گویند 
بلکه هم زمان است و توامان 
او این مفهوم را در سلول های عصبی می برد و می گوید سیناپس های ما که محل تلاقی دو نورون هستند این خاصیت را دارند
هم تاثیر پذیری و هم تاثیر گذاری
در فصل دوم 
نظریه مغز مرکزی را به چالش می کشد ،اساسا در فلسفه هگل راس و مرکزیت مفهومی ندارد همه اجزا در راس هستند.
او این نظریه مغز مرکزی را به چالش می کشد و می گوید 
این به نفع لیبرالیسم است .این تفسیر راستی ها از مغز است او با پلاستیسیته شبکه نورونی را به جای مغز مطرح می کند
او در فصل سوم می گوید ما همان سیناپس هایمان هستیم.
او نوروساینتیست ها را به چالش می کشد و میگوید شما هیچ درکی از خودآگاهی ندارید و با این همه پیشرفت هنوز نتوانستید 
جواب این سوال را بدهید 
و باز با مفهوم پلاستیسیته به این سوال پاسخ می دهد

این کتاب را به کسانی که به فلسفه قاره ای خصوصا فلسفه هگل
و به نوروساینس  و روانکاوی علاقه دارند حتما پیشنهاد می کنم .