دو نمایشنامه گفت و گوی ناتمام و مصاحبه در بوثنوس آیرس به توصیف وقایع شیلی در اوایل دهه 1970 یعنی زمان ریاست جمهوری سالوادور آلنده و کودتای نظامی پینوشه علیه او اختصاص دارند.
واسیلی چیچکوف در گفت و گوی ناتمام با استفاده از شخصیتهای واقعی، مانند آلنده، چه گوارا، پینوشه و... روایت تقریبا مستندی را از روند به قدرت رسیدن آلنده در شیلی و سپس اجرای کودتای نظامی علیه او ارائه می دهد و بحثهای مهمی را در زمینه راههای مختلف مبارزه و تلاش برای دستیابی به عدالت اجتماعی مطرح می کند.
اما گنریج باراویک، در نمایشنامه مصاحبه در بوثنوس آیرس صرفا از شخصیتها و ماجراهای تخیلی و غیرمستند استفاده می کند، ولی این مسئله موجب نمی شود که اثر او در توصیف شرایط سیاسی و اجتماعی شیلی در دوره پس از کودتای پینوشه ناتوان بماند. باراویک ضمن نمایش فضای فاجعه بار شیلی در آن زمان، بخوبی نقش لایه های مختلف جامعه را در رخدادهای سرنوشت ساز کشور عیان می سازد و نشان می دهد که هیچ فرد یا گروهی نمی تواند خود را در قبال این رخدادها مسئول نداند.