بهترین راه عرضه نظرات از طریق مواجهه و نقادی آن‌هاست.

تو برای اینکه آفریننده جهان را ندیده‌ای، او را انکار می‌کنی و اگر دیده بودی، انکار نمی‌کردی. مگر تو بر تمام جهان احاطه کامل داری و تمام عوالم را دیده‌ای؟ شاید خدا در مقام و موضعی که تو ندیده‌ای، وحود داشته باشد. اینکه می‌گویی گمان می‌کنم در ماورای آسمانها نباشد، دلیل عجز توست. چون به نبود خداوند یقین نداری، و اگر قادر به تحصیل یقین بودی، این طور تعبیر نمی‌کردی، و عاقل چیزی را که دلیلی بر نفی آن ندارد، انکار نمی‌کند.

استادی که خود به گفتارش تردید دارد و یا بدان عقیده ندارد، نمی‌تواند در دل و روح شاگرد تأثیر کند و او را معتقد سازد، و شاید عیب بزرگ تعلیمات عصر ما همین است که غالباً مبلغانی می‌خواهند به مردم عقیده و ایمان بیاموزند که خود از نظر وجدان درونی فاقد آن هستند.