من این کتاب رو خیلی دوست داشتم چون همیشه تقابل عقل و ایمان برام جذاب بوده...
داستان کتاب درباره کشیشی‌ست که تصمیم میگیره برجی به طبقه کلیسا اضافه کند. ✝️ 
او تصور میکند که این تصمیم را به اراده خداوند گرفته است، او بنده برگزیده خداست و هرطور شده باید این برج را هر چند خلاف عقل و منطق بشری است، بسازد. حتی از دادن قربانی و بروز فاجعه بیم ندارد و باور دارد که این تاوانی‌ست که باید برای فرمانبرداری از دستور خداوند بپردازد.
        

          سودای برپاداشتن برجی که به حریم آسمان راه یابد، در تاریخ و ادبیات، پیشینه‌ای کهنه دارد. از برج بابل گرفته تا نمایش‌نامه‌ی برند اثر ایبسن و نیز نمایش‌نامه‌ی صخره اثر الیوت که معتقد بود استفاده و تکرار اسطوره در ادبیات، دستاویزی جهت ضبط تداوم حالات و احساسات و تجارب انسانی در ادوار مختلف است.
جاسلین، کشیش عالی‌رتبه‌ای است که طبق قولی که به پدران و اجداد خود داده‌ و موظف به عمل کردن به آن است، برجی را بسازد که به اراده خدا قرار است ساخته شود و حتی در این راه از دادن قربانی هم باکی ندارد. چون پایه‌های کلیسای جامع چندان مقاوم نیستند و ممکن است تحمل بار اضافه برای ساختن برج را نداشته باشند. ولی او دیگران را بدعت‌گذار نامیده و واقعیت را مطابق انچه که خود میداند، نشان می‌دهد.
        

          توصیه می‌کنم قبل از شروع به مطالعه برج، عبارت «معماری گوتیک» رو در گوگل سرچ کنید تا چشمتون با تصاویر کلیساهای قرون وسطی آشنا باشد؛ چون در واقع شخصیت اصلی رمان برج یک چنین ساختمانیه! تا اواسط کتاب، به نظرم شبیه مانیفست ادبیِ مدرنیته می‌اومد، همون تقابل علم و دین و اینها. از یک جاهایی به بعد، نویسنده به درستی از مسیر بیانیه‌نویسی خارج می‌شه و در نهایت، شما یک «داستان» خوندین، نه شعار و مانیفست. و این چیزیه که به عنوان مخاطب ادبیات دنبالشم،  سوای هر موضوعی که هر کتابی می‌خواد داشته باشه.   
البته که وزن نمادگراییِ کتاب و همینطور  پیشینه تاریخ و ادبیات دینی‌ش (غربی) بالاست. یک مقداری یادآورِ مرشد و مارگریتا (البته نه اصلا به اون غلظت. صرفا از جهت نوع پیشینه).