در کتاب «وای تشنگی» با تعریفی از واقعۀ عاشورا روبرو هستیم که کمتر برایمان گفته‌اند و شاید هم نشنیده‌ایم؛ بیانی از جنس سادگی که انتهای غم و غربت را به تصویر می‌کشد. هرچند بیان واقعه‌ای که عظمت مصیبتش را کسی جز خدا و دوستان خاصش نمی‌داند کار ساده‌ای نیست اما در کتاب «وای تشنگی» ما با همین کلمات کمی که می‌بینیم حجم بزرگی از معنا و عشق و غم و غربت را تجربه می‌کنیم. روایات این کتاب از زبان اشخاص مختلف که مظلومانه واقعه عاشورا را درک کردند و حوادث بعد که از سر گذراندند بیان می‌شود. نویسنده برای نوشتن متن کتاب از معتبرترین متون تاریخی شیعه استفاده کرده است تا بتوانیم حقیقت هر آنچه می‌خوانیم را تصور کنیم. متن گیرا و ماندگار این کتاب در کنار تصویرگری خلاقانۀ قبلۀ دل ما را متمایل به سیدالشهدا می‌کند.
        

          کتاب وای تشنگی به قلم سیدمهدی شجاعی برای مخاطب نوجوان قلم زده شده و روایت داستان کربلا از زبان حضرت سکینه(س) است.
متن کتاب و تصاویر مناسب هم نبود.
        

          داستان که نمیشه گفت، درد دل بود بیشتر. تصویر گری هم بد اندر بد.
نکته اینجاست که این تصویرگری برای کودک خشن است و برای نوجوان چه تصویرگری چه حجم و قطع کتاب نامناسب است. چرا ناشر موقع چاپ کتاب به این چیزها توجه نمی کند؟ به این میگن اسراف ورق کاغذ!!!

بعد خواسته شکستن کمر امام رو نشون بده، ببینید چطوری کشیده امام رو!
        

          اولین کتاب کودکی بود که از سیدمهدی شجاعی می‌خوندم و تصور می‌کنم ایشون انقدری که در حوزه ادبیات آیینی برای بزرگسال تبحر دارند، در حوزه کودک خوب نیستند. قصه از زبان حضرت سکینه(س)روایت شده و شامل حجم نسبتا زیادی از وقایع عاشورا،با ادبیاتی که چندان مناسب کودک نبود.