به یقین میشه گفت ازشاعران توانمند ایرانی هستند
و کتابی بی نظیر هست درواقع
        

          بدون تردید بهترین اثر مهدی اخوان ثالث و یکی از بی‌نقص‌ترین مجموعه شعرهای ادبیات معاصر
        

          وقتی کودک‌تر از حالا بودم ، رابطه ام با شعر نو زیاد خوب نبود...
« اصلا مگه چند خط جمله زیبا پشت هم نوشتن اسمش شعر است ؟ حالا گیریم کمی هم موزون بود ، دلیل نمیشود که اسم شعر روش بزاریم. این متن های ادبی قشنگتان را برای خودتان نگهدارید و اسم شعر روش نزارید » 
ولی قیصر امین پور وساطت کرد و منو با این دست شعر ها آشنا کرد ، به هرحال به حرمت ریش سفیدش نمیشد این کدورت هارو ادامه داد. این شد که اولین بار با خوندن این دست اشعار قیصر کم کم اشعاری از این قالب هم توی قلبم جا پیدا کردن. تقصیر من بود ، شعر نو خوب نخوانده بودم و داشتم این رو به همه اشعار تعمیم میدادم.
ولی تجربه خواندن م.امید تجربه ای متفاوت بود ، اخوان شعر نو می‌گفت ولی با عطر و بوی مورد علاقه من ؛ عطر و بوی شعر کهن 
اشارات مختلف به شاهنامه ، مستقیم به سمت قلب من و تجربه های کودکی من از اولین تعامل من با ادبیات می‌رفت.
از این اوستا پر احساسات ، اتفاقات و هیجانات مختلف است و در این میان ، وجود اشاره ها ، طعنه ها ، روایت حماسی و بانمکی های به خصوص (  حتی زمانی که این نمک ها روی زخم ها مینشینند ) ، مهمترین عامل جاذبه این کتاب ، حداقل برای من است.
اخوان ثالث هم با جاذبه های زبانی و هم با روایت زیبایی میسازد.
چه بسا اشعاری از این دفتر که چه بخاطر بیان خاص و پیچیده اشان و چه به خاطر بار احساسی خاصشان ، بعدا با درک و لذت بیشتری با آنها مواجه شوم. 
همین است که « از این اوستا » برای من تمام نشده ، خیلی زود به سراغش برمی‌گردم و دوباره از اول اون رو میخونم و در این بین ، اشعاری که برایم جذاب ترند رو بارها و بارها خواهم خواند.