وقتی می‌خوابیم، بدن ما خودش را اصلاح و مرمت می‌کند. عمل هضم متوقف می‌شود و روده فرصت استراحت پیدا می‌کند، مغز هر آنچه کارایی ندارد می‌زداید و خودش را پاک می‌کند و سلول‌های ما بازسازی می‌شوند. خواب فرصتی است که می‌تواند منجر به التیام و بهبودی شود. خواب برای تمام اندام‌ها و سیستم‌های بدنمان، از جمله سیستم عصبی سودمند است. محرومیت از خواب کافی به‌خاطر کارهایی که بدن در خواب انجام می‌دهد به افسردگی، بیماری‌های قلبی عروقی و حتی سرطان، چاقی و بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر ربط دارد.

از چیزی که اتفاق افتاد در مورد خودم چه چیزی می‌توانم یاد بگیرم؟ ‌ چه الگوهایی مرا به اینجا رساند؟ ‌ چگونه می‌توانم ناراحتی را تحمل کنم و از طریق آن رشد کنم؟ ‌ چگونه می‌توانم یاد بگیرم که انتقادپذیر شوم بدون اینکه آن را به حقیقت مطلق تبدیل کنم؟ ‌ چطور می‌توانم خودم و دیگران را ببخشم؟ ‌

چند روز را صرف نگاه‌کردن به روابط خود کنید و رایج‌ترین موارد نقض مرزهای خود را شناسایی و لیست کنید. این کار نقشه‌ی راهی در اختیارتان می‌گذارد تا بدانید از کجا شروع به تعیین مرزهایتان کنید. ‌

الان دیگه من می‌دانم بدنم چه احساسی دارد و به علائم بدنی خودم آگاهم و از احساساتم باخبرم: وقتی عصبی یا هیجان‌زده‌ام احساس می‌کنم دلم شور می‌زند (معلوم می‌شود این دو احساس متفاوت حالت مشابهی در من به وجود می‌آورد)، زمانی‌که واقعاً نیاز به غذاخوردن دارم متوجه دل‌ضعفه‌ام می‌شوم و زمانی‌که به‌حد کافی غذا می‌خورم احساس سیری می‌کنم. قبلاً این‌طوری نبودم و به پیام‌های حسی بدنم توجهی نداشتم. به‌علاوه سعی می‌کردم کمتر خموده باشم و در کل کمتر احساس تنش داشتم.