انجام خودکار کارها تابعی از شرطی‌سازی است. بیشتر ما گرفتار برنامه‌ریزی ناخودآگاهمان هستیم. درحقیقت برخی از اسکن‌های مغزی نشان می‌دهد ما فقط 5 درصد از روز را آگاهانه کار می‌کنیم. بقیه‌ی زمان‌ها تحت‌تأثیر ناخودآگاه عمل می‌کنیم. این یعنی زمان اندکی از روز را فعالانه دست به انتخاب و عمل می‌زنیم و بقیه‌ی روز انجام کارها را به ناخودآگاه می‌سپاریم.

یک تا دو دقیقه در روز وقت بگذارید تا بر کاری که انجام می‌دهید تمرکز کنید و در هر کاری که انجام می‌دهید واقعاً حضور داشته باشید. این حضور در لحظه ممکن است در حین ظرف‌شستن، تاکردن لباس‌های شسته یا حمام‌کردن باشد. حضور می‌تواند به معنای توقفی کوتاه در حین پیاده‌روی برای نگاه‌کردن به ابرهای پراکنده در آسمان باشد یا یک لحظه توقف در حین کار برای استشمام عطری که در فضای کارتان پراکنده شده است. یک انتخاب آگاهانه انجام دهید تا شاهد تمام و کمال تجربه‌ی حضور کامل خود در لحظه باشید. در آن لحظه با خود بگویید: «من در این لحظه کنونی هستم.»

خودشهودی زبان روح شماست که از طریق فیزیولوژی نمایان می‌شود. معمولاً درکودکی ما با این خودشناسی معنوی ارتباط داریم و از این غریزه‌ی نیرومند بهره‌مندیم. با بالارفتن سن و تحت‌تأثیر دیگران تمایل داریم از شهوداتمان جدا شویم. حس ششم ما گم نشده است و فقط ما آن را زیر خرمن‌ها خاک دفن کرده‌ایم.

دوست داریم نسخه‌ی بهتری از آنچه هستیم باشیم. اما تلاش‌های ما برای انجام این کار به شکست منتهی شده است چون ذهن و جسم خودمان را درک نکرده‌ایم. ما ابزار عملی نداریم که بفهمیم چگونه تغییراتی که به دنبال آن هستیم ایجاد کنیم. ما نمی‌توانیم از دیگران انتظار داشته باشیم کاری را بکنند که خودمان نتوانسته‌ایم برای خودمان بکنیم.