چه کنیم تا خدا را در زندگی خود بیابیم و هر لحظه او را حاضر ببینیم؟ برای رسیدن به این سطح از معرفت چه باید کرد؟ خداشناسی یعنی چیزی که من و عمل من را تغییر می‌دهد. معرفت، شعار نیست . محفوظات نیست. معرفت آثاری دارد که بر واجد آن اثر می‌گذارد و او را تکان می‌دهد . گاهی به خدا امید می‌یابد. گاهی در برابر او بر خود ترسان می‌شود گاهی احساس می‌کند به کسی تکیه داده است که هیچ چیزی در عالم نمی‌تواند او را تکان دهد. گاهی هم از شدت خجالت و پشیمانی چنان به خود می‌لرزد که انگار رو به مرگ است. چه کنیم تا اینگونه شویم؟