ین کتاب شفقت نامه یک متفکر مصلح و خیرخواه برای سرمایه داری است، مثل نسخ? یک پزشک. تفاوت مارکس و پیکتی در این بود که مارکس بیماری را تشخیص داد و درمان آن را در تسریع مرگ بیمار دانست و اگر خود هم برای قتل بیمار اقدامی نکرد سرانجامِ کارِ بیمار را مرگ دانست و از این مرگ استقبال کرد و راهی برای علاج آن نشان نداد؛ گفت این بیماری آن اندازه ذاتی و در حال پیشروی است که این بیمار، بهبود نایافتنی است، پس بهتر است او را بکشیم یا صبر کنیم تا از شدت بیماری بمیرد. اما پیکتی مثل یک پزشک متعهد می گوید این سیستم بیمار است و بیماریش جدی است ولی البته قابل درمان است و نسخه آن را هم می دهد.و می دانیم که وظیفه پزشک آن است که بر همان 5 درصد احتمال بهبودی بیمارش متمرکز شود نه بر 95 درصد احتمال مرگ او؛ که اگر پزشک بخواهد بر 95 درصد احتمال مرگ بیمارش متمرکز شود، دیگر درمانی را پیشنهاد نخواهد کرد. پزشک باید با شناخت دقیق بیماری و پیشرفتگی آن، تمام تلاش خود را بر همان 5 درصد احتمال بهبود متمرکز کند؛ در غیر این صورت هیچ پزشکی در پی درمان بیماران صعب العلاج نخواهد رفت.پیکتی پزشکی است که بر احتمال بهبود متمرکز شده است و مارکس پزشکی بود که بر احتمال مرگ متمرکز شده بود و دقیقا تفاوت مصلحان با انقلابیان در همین است که، مصلحان بر احتمال بهبود متمرکز می شوند و انقلابیان بر احتمال مرگ.