نویسنده، "آمارتیاسن"، در این کتاب توضیح می دهد که "چگونه به رغم افزایش بی سابقه ی وفور و نعمات کلی در جهان، هنوز میلیون ها نفر در کشورهای غنی و فقیر از نعمت آزادی محرومند... سن به طور متقاعد کننده ای بحث می کند که آزادی هدف نهایی ترتیبات اقتصادی و اجتماعی و در عین حال کارآترین ابزار تحقق رفاه اجتماعی است. نهادهای اجتماعی نظیر بازار، احزاب سیاسی، مجالس قانون گذاری، دستگاه قضایی و رسانه ها از طریق ارتقای آزادی فردی در فرایند توسعه نقش مهمی دارند و خود ریشه در ارزش های اجتماعی، ارزش ها، نهادها، توسعه و آزادی به طور تنگاتنگی به هم دیگر مرتبط هستند و "سن" آن ها را با چارچوب تحلیلی به هم دیگر ربط می دهد. با این پرسش که چه ارتباطی بین رفاه اقتصادی جمعی و توانایی فردی  ما برای زندگی دلخواه وجود دارد، سن در تحلیل خود با لحاظ آزادی فردی به مثابه ی مسئولیتی اجتماعی از علم اقتصاد و عالمان آن می خواهد که مبنای اجتماعی آزادی و رفاه فرد را مورد مطالعه قرار دهند. او از تنوع در مفاهیم حقوق بشر بر اساس مقتضیات خاص فرهنگ هر کشور دفاع می کند و قابلیت ها و ارزش های فرهنگ آسیایی را می ستاید و به طور اخص از تسامح اسلامی به نیکی یاد می کند. این اندیشه که رهاوردهای بشری چون مردم سالاری و آزادی تماما مرهون فرهنگ غربی است را نادرست می انگارد و معتقد است غالب فرهنگ ها این استعداد را دارند که تکیه گاه و بستر فرایند توسعه و مردم سالاری باشند. به طور خلاصه آمارتیاسن در این کتاب بارزترین رگه های اندیشه ی خود را در مورد توسعه اقتصادی، عدالت اجتماعی و حقوق بشر را در قالب تصویری منسجم از دنیای بهرت ارائه می دهد و در نهایت چنین نتیجه گیری می کند توسعه، عصاره امکان های آزادی است.