این کتاب، دو کتاب است: صدای انسانی و تئاتر جیبی که تئاتر جیبی خودش چهار بخش است. هم صدای انسانی و هم چهار بخش تئاتر جیبی، همه تک‌گویی هستند. صدای انسانی تقریباً نیمی از کتاب است و ماجرای زن تنهایی است که همچنان عاشق آن یار عزیزی است که دیگر او را رها کرده. انتظار زن برای تلفن، گفتگو با آن یار برای آخرین بار و نمایش ناخوشایندی ارتباط تلفنی درمقایسه با ارتباط حضوری، درون‌مایه‌های اصلی این تک‌گویی هستند. در میان آثار کوکتو، «صدای انسانی» جایگاه ویژه‌ای دارد و با این خردی و سادگی، در سینما هم چندجایی از آن اقتباس شده است.
تئاتر جیبی که کتاب دوم در این کتاب است، فضایی کمدی دارد و شامل چهار تک‌گویی کوتاه است. در «دروغگو» یک مدعی دروغگویی با تماشاچیان صحبت می‌کند، در «زیبای بی‌تفاوت»، زنی با سر شوهر بی‌تفاوتش، دعوا می‌کند (کلامی) و داد و فریاد می‌کند و در هرکدام از دو بخش پایانی، یک نفر خاطره‌ای می‌گوید.
در مجموع، معمولی بود به نظرم، که چون مختصر و مفید بود، پشیمان نیستم از خواندنش.
این کتاب هم یکی از کتاب‌هایی بود که در گفتگوی نغز سروش صحت و مترجم (شهلا حائری) در برنامه اکنون معرفی شد.