«وقایع کلاغیه» را نویسنده‌ی کانادایی، کلم مارتینی، نوشته و پژمان طهرانیان به فارسی برگردانده است. همه‌ی شخصیت‌های اصلی رمان کلاغ هستند، اما خلاف کارهایی مثل «مزرعه‌ی حیوانات» جورج اورول، نویسنده به آن‌ها خصلتی انسانی نداده، بلکه یک جهان کلاغی ساخته است با فرهنگ و مذهب و اسطوره‌های خاص خودش. در توضیح پشت جلد کتاب آمده است: «داستان‌سرایی هم نوعی آفرینش است. راهی است برای آن که ما کلاغ‌ها به آن‌چه هستیم شکل بدهیم. تاریخ ماست، راهنمای ماست، وجدان جمعی ماست، انعکاس پرواز ماست، بر فراز آبگیر ابدیت. تنه‌ سر به فلک کشیده‌ای است که درازای شجره‌مان را بالا می‌رود، تا انتهای هر آنچه که هست، و آنگاه از گنبدِ زمان به پایین باز می‌گردد؛ تا انتهای هرآنچه که هست. هر داستانی که می‌گوییم یا می‌شنویم، شاخه‌ای دیگر را می‌رویاند بر این سند عظیم کهنسال پر شاخ و برگ خاندان‌مان...» این سه‌گانه تاکنون به زبان‌های فرانسوی، آلمانی، هلندی، سوئدی و ژاپنی ترجمه شده است.


ماهنامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی چهاردهم، سال ۱۳۹۵.
        

          این جلد تلخ و ناگوار شروع می‌شود. بیماری بین کلاغ‌ها شایع شده و یکی‌یکی دارند پرپر می‌شوند و هیچ کلاغی هم دلیلش را نمی‌داند. در این بین ناگهان کینه‌ای قدیمی هم رخ نشان می‌دهد. وقتی جلد اول را می‌خواندم نوعی وحدت بین کلاغ‌ها حس می‌کردم و انگار یک‌هو همه چیز جنبه‌ای واقعی‌تر پیدا کرد. کلاغ‌ها هم می‌توانند با هم خصومت داشته باشند و به قوانین و سنت‌هایشان پشت کنند. در این جلد تنهایی نقش مهمی دارد و گشتن با کلاغ‌های دیگر. حالا که دسته‌ای وجود ندارد کلاغ قصه راهی سفری می‌شود و در این سفر با کلاغ‌های تک‌وتنها دیگری آشنا می‌شود و دسته‌ای تازه را شکل می‌دهد. دسته‌ای که در آغاز شبیه یک دستۀ متحد نیست و هیچ‌کاری از آن‌ها برنمی‌آید. حتی آیین‌های مشترکی هم ندارند. انگار دنیای تغییر می‌کند و حالا باید با این جهان تازه مواجهه‌ای نو هم داشت. یکی دیگر از چیزهایی که برای من ناخوش بود از بین رفتن آنچه بود که قبلاً وجود داشت. قصه‌ها، آیین‌ها، وحدت و دوستی و چیزهایی دیگری که آرام‌آرام شکل گرفته بود و بیماری باعث می‌شود ناگهان همه‌چیز فرو بریزد.