خیلی بهتر از جلد اول بود. اول از همه تصویرها که فکر کنم در اولی هم به خاطر چاپ بد با آن‌ها مشکل داشتم و اینجا درشت و تمیز چاپ شده بودند. البته گاهاً در یک صفحه قرینۀ آینه‌ای بودند و در صفحۀ دیگری نه! کلاً ایراد چاپی هم زیاد داشت و غلطها اذیت می‌کرد. طرح جلد از رودایه خائف بود که برای همین هم تهییج شدم بخرم و از تصویرگرانی است که طرح‌هایش من را یاد کویینتین بلیک می‌اندازد و برای همین هم دوستش دارم و هم گاهی فکر می‌کنم کپیِ صرف است. 
داستان هم خیلی خیلی بهتر از قبلی بود. البته راستش را بگویم به همان بی‌نمکی بود و وقایعی که فقط پشت سر هم می‌آیند اما این بار به یک دلیل مهم‌تر دوست داشتم و اینکه راوی داشت. یک پسر کوچولو که از لحظۀ ملاقات با دولیتل تا روایت یک سفرشگفت‌انگیز را روایت می‌کرد و مثل همیشه ناخودآگاه حس می‌کردی تو هم همسفرشان هستی و فقط نمی‌خوانی. 
فکر می‌کنم دولیتل برای زمان خودش خیلی جذاب بود و واقعاً ماجراجویانه حساب می‌شده اما در مقایسه با کمیک‌هایی شبیه تن‌تن هیچی ندارد. نه فقط به خاطر اینکه تصویر ندارد بلکه روی یک عالمه کلیشه بیان سوار شده و «باحاله» اما حالا دیگر آن جذابیت را ندارد چون همه‌اش فکر می‌کنی این طوری نباشد. خواندنش خوش گذشت اما قصه‌های هیجان‌انگیز و ماجرجویانۀ خیلی باحال‌تری هم وجود دارد.