مسئله اصلی کتاب اینه که چپ‌ها بعد از برملا شون جنایات استالین و علی‌الخصوص بعد از فروپاشی شوروی در ۱۹۸۹ چطور با این شکست عظیم کنار اومدن. کتاب پیچیده‌ایه، اما حرفش در یک جمله، درخشانه: می‌گه وقتی افق "پیروزی" کنار رفت، چپ‌ها به منطق "زندگی سراسر مبارزه‌ است" روی آوردند. درحالی که قبل از اون، قرار نبود زندگی سراسر مبارزه باشه، قرار بود مبارزه کنن تا پیروزی. ولی بعد از شوروی، دیگه پیروزی‌ای متصور نبود. 
اینطوری چپ وارد یک فاز "مالیخولیایی" شد. فازی که برای دوام آوردن در شرایط "شکست دائمی" مناسبه. 
        

          این کتابیه که قراره بارها بهش  برگردم.