خدایا چقدر لذت بردم از خوندنش!
خیلی وقت بود اثری از ریک ریوردن نخونده بودم و این حس قشنگ نوشته هاش رو فراموش کرده بودم.اون طنز دلچسبی که باعث میشه موقع خوندن کتاباش هم هیجان زده بشم و هم بخندم.
امشب یهو به خودم اومدم و دیدم اصلااا نمیتونم تحمل کنم و کتاب رو تموم نکنم.گرچه چند سال پیش این جلد رو خونده بودم و با وجود فراموش کردن کلیتش یه سری چیزا هنوز یادم بود،باز هم هیجان زده شدم و با تمام وجودم با روند ماجرا همراه شدم.
کشش داستان به هیچ وجه کم نبود! مخصوصا اون اواخر که روندش سرعت بیشتری پیدا کرد.
شخصیت پردازی ریوردن رو دوست داشتم.شاید آپولو و مگنس برای من جذابیت بیشتری داشتن و شخصیت اونارو بیشتر دوست داشتم اما پرسی هم واسم کاراکتر قابل درکی اومد و البته که به دلم نشست.
نمیدونم چرا بار اولی که خوندمش اونقدر جذب نشدم که مجموعه رو ادامه بدم...یادمه یه ذره تو ذوقم خورد چون حس کردم به اندازه آپولو قوی نیست.اما الان بعد چند سال در حالی که نه اونقدر چیزی از آپولو یادم میاد و نه مگنس چیس،میتونم منصفانه نظر بدم و بگم خیلی مشتاقم تا ادامه ش بدم.
فضاسازی کاملا ملموس بود و من بی نهایت این ایده و فضای داستان که مربوط به اساطیر یونان هست دوست دارم.افسانه های یونان باستان گرچه عجیب غریبن ولی موجبات سرگرمی رو فراهم میکنن.با خودت میگی وااای چقدر عجیب غریب!
فضای کمپ دورگه ها،المپ، هتل نیلوفر و جهان مردگان خیلی جذاب بودن.مطمئنم هیچکس مثل ریوردن نمیتونه دنیایی به این قشنگی خلق کنه.عاشق اینم که با وجود عجیب و ترسناک بودن اتفاقات جاری توی داستان هاش،دنیاشون همیشه رنگارنگه.
احساس میکنم هرچی از دنیاسازیش بگم کم گفتم.
شخصیت های فرعی هم کاملا ملموس بودن و میشد باهاشون ارتباط گرفت.آنابث،گروور و حتی ایزدان.
این ذهن خلاق رو هر چی تحسین کنم باز هم کمه.

آیا پیشنهاد میدم؟حتمااا.حتما بخونینش.یکی از قشنگ ترین تجربه های زندگی تون میشه.
حاضرم دوباره بخونم؟ بعد از تموم کردن مجموعه حتما.من مگنس چیس و آپولو رو هر کدوم سه بااار خوندم و هیچی از جذابیت شون کم نشد.

لذت بردم لذت بردم لذت بردمممم و معلومه که قراره زودتر از چیزی که برنامه ریزی کرده بودم برم سراغ جلد دوم.