بسم الله
خواندن و دانستن داستان هایی که از فراسوی عالم ماده خبر می‌دهند؛ هم جذاب است - چرا که المرء یمیل الی مثله ، ما وجودی را در درون داریم که از جنس ماده نیست لذا به غیر ماده و فرای آن نیز علاقه ای داریم مثل اینکه همه دوست داریم جادوگری از آینده ی ما خبر بدهد - و  هم موثر است چرا که اگر من بدانم که چنین عالمی فرای از مادیات وجود دارد به ایمان من افزوده می‌شود، به دقت من افزوده می‌شود، حواس خودم را جمع میکنم مبادا پایم را جای سستی بنهم ، این داستان ها هر چقدر برای ما قریب تر رخ بدهد ایمان ما بیشتر میشود ، همانند کسی که بیماری لاعلاجی(استاندار وقت مشهد) داشت و نزد حاج شیخ حسن نخودکی اصفهانی رفت ایشان با دعایی او را درمان کرد و از او خواست که یک درخواست کند تا اجابت کند شیخ هم فرمود گنبد سبز را خراب نکنید و آن استاندار گنبد سبز را تعمیر کرد و آن را در میدان قرار داد و بخاطر توسیع مسیر خرابش نکرد  و مریدی از مریدان حضرت شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی شد ، خب اگر یک چنین ماجرای برای ما رخ می‌داد چه؟ خب با مطالعه ی این ماجرا ها هم به امکان رخ دادن آن اعتقاد پیدا می‌کنیم هم به وجود عالمی ماورای محسوسات.

در کنار این مطلب حضرت آیت الله سید محسن خرازی نیز کسی است که قطعا در صحیح السند بود داستان ها دقت به خرج داده اند و با توجه به شخصیت عظیم ایشان (که خودشان صاحب نفس و اهل شهود هستند) اگر داستانی صحت نداشته حتما مورد توجه قرار می‌دادند

البته مفهوم حرف بنده این نیست برای ایجاد ایمان بدوا و در ابتدای امر این کتاب مطالعه شود چرا که کسی که حداقلی را باور نداشته باشد این داستان ها و کرامات و عجائب و غیب ها را خزعبلات و چرندیات و وهمیات میپندارد ، لذا برای ایجاد ایمان شاید مفید نباشد اما برای افزایش ایمان قطعا مفید است.

خواندش خستگی را رفع و انگیزه را احیا می‌کند 
والسلام. 
        

          خدایی که دارد با دوپا راه می رود

به نظرم باید در طاقچه تک تک ماها باشد و گه گداری دست بیاندازیم و چند داستانک از آن را بخوانیم 
تا بدانیم همه چیز ماده نیست 
ورای این جسم روحی وجود دارد و ارواحی 
ورای این دو چشم خاکی ،موجوداتی وجود دارند که برای ما دعا می کنند و از ما نیستند 
آری فرشتگان ،آنقدر محسوس شده ایم و غرق در محسوسات که فکر می کنیم خیال است که فرشتگان مارا می بینند و برایمان دعا می کنند و اعمال ما را می نویسند .
آنقدر مادی شده ایم که عادی شدن همه چیز برایمان عادی شده
دیگر به معجزه ایمان نداریم .دیگر ورای اتفاقات روزمره 
چیزی نمی پنداریم یا اگر هست از جنس فانتزی های انیمیشن های والت دیزنی است .از جنس هاگوارتز است از جنس هابیت 

           ###
این کتاب حاصل یک عمر یادداشت نویسی کرامت های یک پیرطریقت در حوزه است .آیت الله محسن خرازی می گوید 
از ابتدای طلبگی ام هرکدام از اساتید که کرامتی نقل می کرد می نوشتم .پس اول هر کرامت سند آن را آورده که چه کسی گفته است و ایشان شنیده 
آیت الله خرازی عالمی بزرگوار که کتاب های او را جز کتاب های درسی حوزه است .به نظرم ایشان آیت الله بهجت دو است .یادم نمی‌روم‌ ظل گرما می رفتم مسجد حضرت معصومه کوچه ممتاز صفاییه که پشت ایشان نماز بخوانم .ما آقای بهجت را درک نکردیم سنمان نمی‌خورد .اما به نظرم آقای خرازی آقای بهجت بود برای ما 
وقتی می دیدمش ،حس می کردم گوسفندم .بلا نسبت گوسفند
فکر می کردم پست ترین چیز زمین ام 
دوست داشتم زمین دهن باز کند و بروم توی زمین 
خدا می داند که کلمات اصلا نمی توانند معانی را بر دوش بکشند و خسته می شوند و معانی را وسط راه ول می کنند .
حیف که مریض شدند و خانه نشین ...
حیف که دیگر بیرون از خانه نمی آیند ...این اواخر هم مشخص بود مریض هستند ....ولی ماشاالله چه نمازی می‌خواندند
چه عشق بازی با خدا می کردند 
دلم تنگ شد برای دیدنشان
چه حیف که نیستند
چه حیف که آیت الله علوی گرگانی از دنیا رفت
چه حیف ....
دیگر وقتی اینجور اندوه بر قلبم چیره می شود 
که بغضم می گیرد و فکر می کنم که خبری است
دیگر چه کسی را باید بروم ببینم که بفهمم هیچ پخی نیستم 
خیلی سخت است .که چنین کسانی در اطراف نداشته باشی
اگر شما تا به حال چنین کسانی را ندیدید 
به نظرم شاید اما بعید می دانم 
شاید وضعتان از من وخیم تر باشد 
سریعا کسی را پیدا کنید که با دیدنش در خود فرو بریزید 
بشکنید .داغون شوید که احیا در داغون شدن است 
تا نشکنیم صاف نمی شویم 
و چه خوب که کسانی فارغ از برساخت رسانه ای 
بتوانند با دیدن شان ،با یک نگاه دیدنشان این حس را به تو بدهند 
واقعا میخواهم گریه کنم .
امروز ۵۰۰میلیون نفر هروز بدن خوش استایل رونالدو را می بینند.
اما یک لحظه هم روحشان تکان‌ نمی خورد (شاید کمی جسمشان تکان بخورد) اما دیدن پیرمردی خمیده و رنجور روحت را به وجد می آورد و در عین حال به تو یاد آوری می کند که تو هیچ نیستی 
چقدر دلم برای دیدنتان تنگ‌شده است 
چقدر دلم برای لبخندهای آقای علوی گرگانی تنگ‌شده است 

خداروشکر اینجا واتیکان است اگر اصل جنس نباشد های کپی خووب زیاد دارد .الحمدلله که شدیم واتیکان نشین !
و اما شمای پایتخت نشین اگر آقای حق شناس ،آقا مجتبی طهرانی ،آیت الله مجتهدی را ندیدید مثل من حسرت دارید 
اما هستند هنوز آینه های دوپا روی زمین تهران و یا هر شهر دیگری 
که تنها خدا را درون آن ببینی 
خدایی که دارد با دوپا راه می رود!