کتاب دو محور کلی و مهم دارد:
خاطرات و دیتاهای خامی که یزدی به عنوان یکی از اطرافیان امام در رروزهای منتهی به پیروزی انقلاب ارائه می‌دهد و دیگری هم تحلیل‌های نویسنده راجع به وضعیت سیاسی حاکمیت پهلوی در چند ماه آخر. از محور اول واقعیت لغو قراردادهای نظامی بین  ایران و ایالات متحده برایم از همه ارزشمند‌تر بود. حجم 
موضوعی که مدتها برایم در هاله‌ای از ابهام بود اما توضیحات یزدی به علاوه قرائنی که در چند ماه اخیر خوانده بودم تقریبا برایم واقعیت را منکشف کرد. حجم خیانتی که در این بخش در دولت بختیار رخ داده از هر ایرانی وطنپرستی فیوز می‌پراند. دیگری هم تحلیل‌های یزدی در بخش مربوط به تسلط و نقوذ هیات حاکمه ایالات متحده بر دستگاه پهلوی داشته. تقریبا یک سوم اول کتاب به این موضوع اختصاص دارد. فکتهایی که یزدی در دستگاه تحلیلی خودش ارائه می‌دهد خواندنی است. در سایر بخش‌ها مربوط به وقایع پاریس و ارتباطات و بعضی حواشی مربوط به شورای انقلاب هم خواندن مطالب به روایت یزدی خالی از لطف نیست هر چند به نظرم روایتی که شیرعلی نیا در حوادث این بازه زمانی از قول بهشتی ارائه می‌دهد دقیق‌تر و جزئی‌تر است.