دُن کامیلو و شیطان هم مثل دُن کامیلو و پسرِ ناخلف بامزه س.. به نظرم شخصیت دُن کامیلو و پپونه خیلی خوب از کار درومده دعواها شونم همین طور، البته یه بخشی ش فکر می کنم به خاطر اینه که چند سالِ پیش یه اقتباس خوب از داستان دُن کامیلو توی تئاتر شهر دیدم که خیلی هم خنده دار بود.. نقشِ دُن کامیلو رو سیامک صفری بازی می کرد نقش مسیح رو یه مردِ بلند قدِ ریشوی مو بلند که خیلی به نقشِ مسیحی که حرف می زنه و درد و دل های دُن کامیلو رو می شنوه می خورد نقش پپونه رو هم یه مردِ چاق بازی می کرد که الان اسمش یادم رفته ولی لحنِ صداش قشنگ یادمه وقتی سرِ دُن کامیلو داد می زد..خلاصه که خیلی تجربه ی خوبی از دُن کامیلو بود.. فکر می کنم اصلا این سری داستانای جوانی گوارسکی خیلی خوب می تونه اقتباس سینمایی یا تئاتری بشه
من کلن به نویسنده های ایتالیایی ارادتِ خاصی دارم
خیلی دوست دارم این رو ایتالیایی ش رو گیر میاوردم و می خوندم که خب فعلن میسر نیست چون به راحتی ای که کتاب انگلیسی می شه توی ایران پیدا کرد کتابای ایتالیایی نمی شه این نسخه ای رو هم که خوندم از نسخه ی انگلیسی ش ترجمه شده بود که انصافا ترجمه ی روون و خیلی خوبی بود