بعضی کتاب ها را فقط برای یک بخش خاص می خوانیم. حسرت آنجایی است که وقتی آن بخش را می خوانی میفهمی با چه گوهری طرفی ولی وقت نداری کل کتاب را بخوانی
من سه چهار تا از یادداشت‌های این کتاب را خواندم و واقعا عالی بودند
اما اصلش به خاطر یادداشت بودریار بر فتوای امام خمینی درباره سلمان رشدی خواندم و واقعا جالب بود به نظرم
جدا از نمایش قدرت جهان اسلام که بر اثر آن غرب مجبور شد خود سلمان رشدی را به گروگان بگیرد و رشدی نیز مجبور شد به نوعی خود را به گروگان بگیرد، آیت الله خمینی نیز ثابت کرد که چگونه بر هم زدن روابط قدرت موجود از طریق نیروی نمادین یک کلام امکان پذیر است.
آیت الله در مواجهه با کل جهان تنها یک اسلحه در اختیار داشت، اسلحه‌ای که هرچند از واقعیت مادی برخوردار نبود، اما اسلحه‌ای مطلق به شمار می‌آمد: نفی.
از سوی دیگر، نمی توان برتری موضع او را در برابر غرب نادیده گرفت، چه کسی برنده شده است؟ بی تردید، آیت الله خمینی. به لحاظ نمادین، او پیروز این میدان است و باید به یاد داشت که قدرت نمادین همواره برتر از قدرت اسلحه و پول است. این به نوعی انتقام جهان دیگر است. جهان سوم هرگز نتوانسته است چالشی واقعی برای غرب ایجاد کند. 
صرف نظر از هرگونه تصوری که افراد دارند، استراتژی آیت الله، به گونه‌ای توجه بر انگیز مدرن است. در واقع، این استراتژی از استراتژی ما بسیار مدرن تر است زیرا به شکل ظریفی عناصر کهن را وارد بافت مدرن می‌سازد: فتوا.
در این جا شاهد انتقام جهان دیگریم: ما بقیه جهان را به میکروب ها و بیماری ها و اپیدمی ها و ایدئولوژی های زیادی مبتلا ساخته ایم، عواملی که جهان مزبور در برابر آن کاملا بی دفاع بوده است، اما اینک شاهد بی دفاع بودن خودمان در برابر نیرویی کهنیم که به نظر می‌رسد به راستی در حال تغییر دادن سرنوشت ماست.