این کتاب دربار? تجلی اهداف و جستجوی آن       هاست. اولین بار که قل? کوروتچ را فتح کردم، فکر می       کردم هدف از کوهپیمایی فقط رفتن به ارتفاعی بالاتر از ابرها در هوای آزاد است، اما با گذشت زمان، وقتی موهایم شروع به سفید شدن کردند، به این نتیجه رسیدم که رسیدن به قله نمی       تواند تنها هدف کوهپیمایی و زندگی باشد. وقتی از کوه بالا می       روید، بخشی از کوهستان می       شوید. کاهی می       لغزید و زمین می       خورید، گاهی تعادلتان را از دست می       دهید و سقوط می       کنید. این داستان تلاشی است برای قرار گرفتن در مسیر درست؛ تبدیلِ «خود» کنونی       ات به چیزی دست       نیافتنی، یا ناپیدا. در این مسیر حتی لغزش هم آموزنده است. هیچ اتفاق خاصی با رسیدن به قله نمی       افتد، بلکه چیزهای آموزنده در طول مسیر رخ می       دهند. شانس با کسی یار است که به گفت? نیچه «به آنکه هست» دست یابد.