اگه دوست دارید یک کتاب سراسر جمله های ناامید کننده در مورد خودتون و روابطتون بخونین این کتاب مناسب شماست:))))

دلیل خوندن این کتاب توسط من فقط صرفا کنجکاویم بود که ببینم خب بالاخره جمله ی خوب و قشنگی هم توش پیدا میشه؟ که فک کنم نهایت 2 تا جمله ش ناامید کننده نبود:)

من اگه به عقب برمیگشتم این کتاب رو نمیخریدم و اصلا نمیخوندم! 
نکته ای هم که همیشه برام عجیبه اینه که خب اگه حالم بده و ناراحتم ، این جمله ها که بیشتر حالمو بد میکنه و تازه باعث میشه حس بدی نسبت به خودم پیدا کنم:)) اما بازم نمیدونم چرا میخونیمشون اصلا!
        

          چرا محتوای کتاب ها این‌ شکلی شدن؟ 
یه تعداد متن بی سر و ته که انگار همین الان بدون هیچ فکر کردنی نوشته شدن چرا باید درختی برا این کتاب قطع بشه؟ 
عجیب و مسخره‌اس واقعا
        

          حرفهای قشنگی میزد و برای من به عنوان کسی که شکست عشقی و از این جور چیزا رو تجربه نکرده،خوب بود.اما برای کسی که تو رابطش زخم خورده و به دنبال التیام و بهبودی قلب و روحشه کتاب مناسبی نیست!چرا که این کتاب باعث یادآوری اون حماقت هایی که توی رابطه و برای نگه داشتن آدم سمی مقابلش انجام داده میشه.وحتی شاید ناراحتیش رو چند برابر کنه،بدون اینکه راهکاری برای دوباره قوی و سرپا شدن بده!!!(:
        

          با اینکه هر صفحه حداکثر ۴ خط بود اما خوندنش طول کشید 
احتمالا دیگه فهمیدم به کتاب های عاشقانه غمگین علاقه ندارم ...