اگه دوست دارید یک کتاب سراسر جمله های ناامید کننده در مورد خودتون و روابطتون بخونین این کتاب مناسب شماست:))))

دلیل خوندن این کتاب توسط من فقط صرفا کنجکاویم بود که ببینم خب بالاخره جمله ی خوب و قشنگی هم توش پیدا میشه؟ که فک کنم نهایت 2 تا جمله ش ناامید کننده نبود:)

من اگه به عقب برمیگشتم این کتاب رو نمیخریدم و اصلا نمیخوندم! 
نکته ای هم که همیشه برام عجیبه اینه که خب اگه حالم بده و ناراحتم ، این جمله ها که بیشتر حالمو بد میکنه و تازه باعث میشه حس بدی نسبت به خودم پیدا کنم:)) اما بازم نمیدونم چرا میخونیمشون اصلا!
        

          حرفهای قشنگی میزد و برای من به عنوان کسی که شکست عشقی و از این جور چیزا رو تجربه نکرده،خوب بود.اما برای کسی که تو رابطش زخم خورده و به دنبال التیام و بهبودی قلب و روحشه کتاب مناسبی نیست!چرا که این کتاب باعث یادآوری اون حماقت هایی که توی رابطه و برای نگه داشتن آدم سمی مقابلش انجام داده میشه.وحتی شاید ناراحتیش رو چند برابر کنه،بدون اینکه راهکاری برای دوباره قوی و سرپا شدن بده!!!(:
        

          ریویوو سرشار از عصبانیت من روی این کتاب کجا رفت پس؟
توی ریویوو که سیو نشده، نوشته بودم اعصابم از دست این کتاب و نویسنده کلاهبردارش بدجور نامناسب شده.
واقعا حیف کاغذ و حیف اینترنت برای این خزعبل 
اولا که توی مشخصات کتاب اومده گفته صد و خورده ای صفحه کتابه، درحالی‌که فقط نوزده صفحه اس.
دوما ،که مهمترین بخششه، نویسنده اومده چسناله های تینجری موقع کات کردن رو ردیف کرده کنار هم و کتابش کرده بعنوان دلنوشته عاشقانه  انداخته به مخاطب. چه وضعیتی عه. منکه کلا ازین سبک نوشته ها خوشم نمیاد چون نمیشه هیچ نقدشون هم کرد و حالم از جملات عاشقانه از هر نوعش بهم میخوره؛ اما اینم هم کلاهبرداریه و هم جفا در حق کتاب خونی که چنین محتوای بی ارزشی رو چاپ کنن. اونکه نوشته یه آدم سطحی مثل‌ ب.ر مثلا، آخه من موندم مترجم چطور دلش نسوخته برای وقت خودش و اینو ترجمه کرده . آقا از هر طرف به این کتاب نگاه میکنم یجام میسوزه. تاحالا اینقد عصبانی نشده بودم، کلی ام مراقب بودم حرف بد ننویسم.
 
این کتابو حتی به دشمنانم هم توصیه نمیکنم خلاصه 
اهااا، راستی چرا گودریدز نمره منفی نداره؟ اینم صدبار
        

          با اینکه هر صفحه حداکثر ۴ خط بود اما خوندنش طول کشید 
احتمالا دیگه فهمیدم به کتاب های عاشقانه غمگین علاقه ندارم ...
        

          چرا محتوای کتاب ها این‌ شکلی شدن؟ 
یه تعداد متن بی سر و ته که انگار همین الان بدون هیچ فکر کردنی نوشته شدن چرا باید درختی برا این کتاب قطع بشه؟ 
عجیب و مسخره‌اس واقعا