«وجود و زمان»، یکی از آثار «مارتین هایدگر» [1889ـ1976م] است که هدف اساسی آن، بررسی مقدّمات و راه های طرح مناسب پرسش از هستی است. «هایدگر» در شرح موضوع رسالة خود گفته است: «موضوع کتاب وجود و زمان، فراهم کردن ملموس و انضمامی پرسش از هستی است، هدف ثانوی آن، تهیة تفسیری از زمان به عنوان افق هر گونه فهمی از هستی است.» این اثر، یک پژوهش انسان شناسی فلسفی است. نگارنده، به چگونگی هستی در جهان انسانی توجّه خاصّی دارد. هایدگر در این نوشتار، روشی پدیدارشناسانه را اتخاذ کرده است و منظور از روش پدیدارشناسانه این است که نقش هر عاملی، آن گونه که هست، در راه شناخت در نظر گرفته شود.