این کتاب روایتی بود از زندگی احمدشاه مسعود از طرف همسرش...روایتی که پر از درد و رنج مردمی بود که سال‌های سال زیر سایه‌ی سنگین جنگ زندگی کردند...و احمدشاه مسعود برای اون‌ها یه مجاهد قهرمان بود که به دلشون قوت می‌بخشید...روایت به زبانی ساده و روان نوشته شده بود و من دوستش داشتم ...در کل خیلی غم انگیز بود این همه رنجی که مردم افغانستان در طول دهه‌ها تحمل کردن....به امید آرامش و صلح دنیا....
        

          این کتاب برایم خیلی جذاب بود؛ از آنجا کم‌کم برایم جا افتاد که معنای واقعی جهاد چیست؟ فهمیدم نمی‌شود هم زندگی کرد و هم جهاد! حتی نمی‌شود هنگام حهاد خوابید! بلکه هنگام خواب باید جهاد کنی! فرمانده، در میانۀ خواب و نیمۀ شب، به بیسیمش پاسخ می‌دهد.

به‌هرحال، فکر می‌کنم پیش از محرمیت، آن را به همسرم هدیه دادم!
        

          حاوی روایت‌های دست‌اول اما با تراکم کم. و مانند اغلب روایت‌های هم‌سران، آغشته به احساسات و نگاه‌های یک‌سویه.
        

          اینم تموم شد و باشه به موقعش بگپم.