خسته کننده و اعصاب خوردکن!  
تنها چیزی که منو مجبور میکرد تا انتهای داستان رو بخونم این بود که تهش چی میشه بالاخره! 
دوامتیاز رو هم فقط به توصیفاتِ زیبای فضا و شخصیت ها میدم و تصویرسازیش که البته اینها هم بسیار زیاد از حد بودن گاها برای توصیف یک چهره یا حرکت یک صفحه رو به شرح و توصیف اختصاص داده بود🙄 
        

          کتاب خوبی بود ولی خیلی طولانی بود 
یعنی در کل اصل داستان انقدر طولانی نبود که ۸۰۰ صفحه بشه
        

          یه رمان جذاب :)

گاهی ممکنه از شرح اضافی نویسنده خسته بشید
طبیعیه
مهم اینکه آدم به فکر فرو می‌بره

برخلاف بعضی از رمان‌های ترند شده‌ی امروزی😒
        

          این رمان زیبا به نویسندگی علی محمد افغانی است که داستانی از دهه های پیشین و حدودا دهه ی بیست را بازگو می‌کند. کتاب حاضر تماما توصیفاتی جالب از زندگی مردان و زنان آن دوران است. نویسنده در پردازش کتاب با جزئیاتی دقیق پیش می رود و کاراکترها هر کدام داستانی را دنبال می‌کنند که برای ما آموزه های بسیاری را دارد. فضاسازی آن دوران و قدیمی بودن آن کتاب را جذاب‌تر کرده. بعد از خواندن این کتاب متوجه تنها بودن زنان در آن دوران شدم. روایتی جذاب و پرکشش با نثری غنی که به نظر  نشان از سطح بالای مطالعاتی و شناختی نویسنده اش را دارد. از دیگر ویژگی های بیان نویسنده در کتاب میتوانم به همزاد پنداری او با هردو جنسیت زن و مرد اشاره کنم. گویی نویسنده متعلق به هیچ جنسیتی نیست. داستان از حجم بالایی برخوردار است و گفت و گوها بسیار طولانی و جذاب است و از این حیث همچون نویسندگان روس می ماند. اگر علاقه مند به رمان‌های ایرانی درجه یک هستید ابن کتاب جزو بهترین هاست.


        

          در مذمت چند همسری و مذمت عشق و دل بستن بیش از حد که می‌تواند چه ها بکند.
هر چند تصویری نسبتا اغراق آمیز ارائه میکند، اما چنان خوب و باور پذیر نوشته که هر المان و هر برش داستان را محتمل میدانی