سقوط های مالی و اجتماعی به دفعات زیاد اتفاق افتاده اند اما به سادگی نادیده گرفته شده یا فراموش شده اند. ولی نه تاریخ فراموشکار است و نه سیستم های پیچیده از رفتاری که باید انجام دهند، سر باز میزنند. بازارهای سرمایه و ارزها سیستم های پیچیده ای هستند و در پایان سقوط خواهند کرد مگر اینکه مهار شوند، به قسمت های کوچکتری شکسته شده و اندازه شان کاهش یابد. جنگ های ارزی در نهایت جنگی بر سر نقش و ارزش دلارند. با وجود این به دلیل معرفی مشتقات مالی، اهرم مالی بالا، چاپ بی رویه پول و تضعیف طلا، دلار ماهیت تازه ای پیدا کرده است. حالا زمان سابق نیست که دلار را نجات دهند و زمان برای نجات دلار نیز در حال کوتاه شدن است.

از زمان ظهور سرمایه داری مبتنی بر بازار آزاد، هیچ وقت سیستم اقتصادی به طور کامل از آشفتگی مصون نبوده است. حباب‌ها ، بحران‌ها، سقوط‌ها و رکودها همچون سیل و طوفان مرتبا آمده و رفته اند. این شگفت انگیز نیست، زیرا عوامل بنیادین اقتصاد که ریشه در طبیعت انسان دارند همیشه در تکاپو هستند. اما اقتصاد جدید مبتنی بر علم سخت، نوید بهتری داشت. اقتصاددانان وعده دادند از طریق تنظیم دقیق سیاستهای پولی و مالی، تلاطم های بازار هموار خواهد شد و اقتصاد بسیار فراتر از آنچه در گذشته ممکن بود، می‌تواند رشد کند. اقتصاددانان در ضمن وعده دادند با دور انداختن استاندارد طلا، میتوانند پول فراهم کنند تا رشد اقتصادی پایدار باقی بماند و مشتقات مالی نیز میتواند ریسک را به دست کسانی واگذارد که میتوانند به بهترین نحو آن را تحمل کنند. اما بحران مالی سال ۲۰۰۸ نشان داد امپراتورهای اقتصادی، لباس به تن نداشتند (استعاره ای از داستان معروف پادشاه و خیاط)

به طور تاریخی، جنگ ارزی شامل رقابت در کاهش ارزش پول‌ها توسط کشورهایی است که خواستار پایین آوردن ساختار هزینه‌ای، افزایش صادرات، ایجاد اشتغال و تقویت صادراتشان به هزینه‌ی شرکای تجاریشان هستند. این کاهش ارزش ارزها، تنها مسیر منتهی به جنگ ارزی نیست. سناریوی به شدت مزورانه‌تر دیگری نیز وجود دارد که در آن پولها به عنوان سلاح به کار برده می‌شوند؛ نه در مقام استعاره بلکه پولها به معنای واقعی سلاح هستند تا به رقبای سیاسی و اقتصادی صدمه بزنند. تنها همین تهدید به صدمه زدن کافی است که رقبا مجبور به عقب نشینی در فضای جنگ های سیاسی و جغرافیایی شوند.