با شوق زیادی خوندنِ این کتاب رو شروع کردم، ولی هرچی جلوتر رفتم ناامیدتر شدم. 
کتاب در بهترین حالت یک اثر خاطره‌نگارانه‌اس و به‌هیچ وجه وارد مرحلهٔ پژوهشی نمی‌شه. یه مجموعهٔ به‌هم‌ریخته و نامنظم، بیشتر شامل خاطرات افراد مختلفی که هرکدوم به نحوی در خیابان ویلا روزگار گذرونده‌ان، مثل زنده‌یاد خسرو سینایی و صاحبان قنادی لرد. تازه بخش عمده‌ای از همین خاطرات هم ارتباطی با خیابان ویلا نداره.
بخش‌های کوتاهی هم دربارهٔ چندتا از نشونه‌ها و اماکن گل‌درشت خیابون ویلا وجود داره که اطلاعاتشون کم، ناقص و بیشتر شبیه ویکیپدیای فارسیه. 
شاید بهترین وجه کتاب، عکس‌هایی باشه از گذشتهٔ ویلا که کمتر دیده شده‌ان. 
نمی‌گم خوندن این کتاب هیچ لطفی نداره، ولی خب خیلی باید سطح انتظارتون پایین باشه که از خوندنش لذت ببرید.
        

          زیاد قدیم هم نه 
چند سال پیش یادتونه؟
یک مجله تبلیغاتی برای هر محله بود به اسم پیک برتر
این اثر هم 
در همون حده
پیک برتر خیابان ویلا
جنس کاغذ عالی
کیفیت چاپ خوب
مطالب هی ... ولش کن
بالاخره یک تلاشی کرده نویسندش
با یاد و خاطره قدیمی‌های محل نوستالژی بازی کرده
و گرنه خودش سنش قد این حرفها نیست
خیلی هم سعی کرده با مستندات به خواننده بفهمونه مطالبش مأخذهای محکمی دارند
ولی، ولی خوب چیزهایی رو که خیلی برای خودش جذابیت‌ داشته سعی کرده به مغز و حلق خواننده به ضرب و زور وارد کنه
روزگاری رو با به به و چه چه بیان کرده که منشأ همه‌ی مصائب امروزه ماست ...
بگذریم
چه هلهله و تبلیغی برای رونمایی از کتابش میکردند ...
کمی گول خوردم خریدم ...
ولی از انصاف عبور نکنم بعضی خاطره بازیهاش درخور توجه هستند
        

          این کتاب شما رو عاشق تهران میکنه