شريف‌ترينْ انسان و عزيزترينِ انبيا و خاتمِ رسولان-صلى اللّٰه عليه و آله و سلّم- چنين گفت با مركزِ حكمت و فلکِ حقيقت و خزينهٔ عقل، امير المؤمنين -عليه السلام- كه: يا عَلِيّ! اِذا رَأيْتَ النّاسَ يَتَقَرَّبونَ اِلىٰ خالِقِهِم بِأنواعِ الْبِرِّ تَقَرَّبْ اِلَيْهِ بِأنواعِ الْعَقلِ حَتّیٰ تَسْبِقَهُم. [ترجمه از علامه حسن‌زاده آملی: ای علی! چون می‌بینی مردم زمانه‌ات را که با انواع گوناگون از اَعمال صالحه و خیرات و مبرّات و نذورات و از این قبیل کارها به خالقشان تقرّب می‌جویند، تو به انواع ادراکات معقولیه و علوم انسانیه و ارتقای فکری و کسب علوم و معارف و تفکّر و تعقّل به خدای خود تقرّب بجوی، که از همهٔ آنان سبقت خواهی گرفت.] و اين چنين خطاب جُز با چون او بزرگى راست نيامدى كه او در ميان خلق آن چنان بُوَد كه معقول در ميان محسوس. 📝 ابن سینا 📔 الرسالة المِعراجِیَّة (معراج نامه)، ص ۱۵.