این کتاب کم حجم را یک وقتی تورقی کردم. به نظرم نکته خاصی نداشت. همان مباحث کلی را، که معمولا می دانیم و گفته می شوند، آورده است. در مجموع آن موقع به نظرم رسید که بحثی را جلوتر نبرده است. حال اگر بر خطایم، دوستانی که می خوانندش تذکر بدهند. سپاس
پ. ن. البته این کتاب از منشورات کانون اندیشه جوان است که معمولا قرار است ترویجی باشند، نه اینکه مطلب تازه ای به داشته های پیشین بیفزایند. با توجه به این نکته، آنچه گفتم شاید ایراد مهمی نباشد.
ولی اساسا با این نوع بیان کارکرد (یا کارکردتراشی) تمدنی فلسفه اسلامی چندان همراه نیستم. آنچه معمولا در ایران فلسفه اسلامی خوانده می شود، عمدتا متافیزیک است. اینکه متافیزیک بالاخره بنیاد همه چیز است، شاید پذیرفتنی باشد، اما جویندگان تمدن نوین اسلامی نقش پررنگ و مستقیم و رابطه نزدیک تری از آن می طلبند.
اساسا هرگاه می کوشیم کارکرد چیزی را بیان کنیم و بلکه اصرار کنیم که بقبولانیم آن چیز آن کارکرد را دارد، ناخواسته نشان می دهیم که آن چیز آن کارکرد را واقعا الان ندارد و ما به زور می خواهیم کارکرددارش کنیم حال یا در واقعیت یا در ذهن ها. این کار بیشتر آرزواندیشی است.
آنچه واقعا کارکرد دارد، بحثی برای اثبات کارکردش لازم نیست.
بحث در این باره فراوان باید بشود. اصلا فلسفه نباید مساوی متافیزیک شمرده شود، و معنایی عام تر باید در نظر باشد. ثانیا باید دانست کارکرد فلسفه و کلا دانش چیست و هر فلسفه ای چه کارکردی ذاتا دارد. آیا متافیزیک بی نوا باید بار تمام فلسفه ای را که برای تمدن سازی لازم است موجود باشد، یک تنه بکشد؟  فلسفه اسلامی موجود فریاد می زند که اولا کارکردش نظری و معرفتی است، ثانیا به روز نشده است و همان کارکرد اصلی اش را هم ندارد، و این تقصیر متافیزیک موروث اسلامی ما نیست، و حکایت از مشکلی در ذات متافیزیک ما نمی کند، بلکه باید فيلسوفانی به فلسفه ورزی امروزین بپردازند و وظیفه خود را صرفا بازگویی مطالب گذشتگان و حفظ آن و دفاع از آن ندانند.