ناخدا سلیمان محبوبی [پس از اینکه نیروهای مردمی را آسیب‌شناسی می‌کند]: « اما شجاعت و شهامتشون قابل تحسین بود و اینو می‌شد از احساس پاک و بی‌شائبه‌شون و از ترانه‌هایی که ... به زبون می‌آوردن، احساس کرد. یکی از اون‌ها در حالی که هاله غمی تو چهره و حلقه اشکی به چشم داشت، این ترانه زیبا و دلنشین رو برای من خوند و منو به شدت تحت تأثیر قرار داد. خدایا این وطن مأوی مویه دل و دلدار دل آروم مویه نمی‌دوم این ولایت را به دشمن زمونی که حقیقت یار مویه ------------------- نیاد اون روز که ایرون خوار گرده به دست دشمنش بیمار گرده الهی جان و مالوم هر چه داروم فدای موطنم ایران گرده -------------------- الهی دشمنش بی‌خانمان بی ذلیل و در به در در این زمون بی مترس از دست قدار زمونه که یارت ملت ایران زمینه »