هر ماده‌ای زمینه برای هر حادثی نیست بلکه شأنیت حدوث یک حادث معین را دارد.

غایت داشتن مقوّم ذات حرکت است.

اشتباهه کسی رابطه نفس با بدن را به صورت ناخدا و کشتی تصور کند.البته بیان‌شعر غیر از بیان‌فلسفه است...ولی نباید ما را به اشتباه بیندازد...ارتباطی که میان نفس‌وبدن هست...به گونه‌ای است که به نوعی وحدت منجر‌می‌شود.