انسان امیر کشور تنهایی خود است 
خلوت نشین معبد یکتایی خود است
پیداست مثل روز که گم گشته آدمی 
گم گشته است و در پی پیدایی خود است
سر دادن است عاقبت حسن بی نقاب 
قالی به دار رفته زیبایی خود است.