کتاب بستنی با طعم توت فرنگی ، کتابی بود که از زبون یه بچه ۶ ساله داشت روایت میشد و این خردسال بودن راوی به نویسنده اجازه داده بود با خیال راحت و بدون ترس از قضاوت ، خیال پردازی های عجیب و غریبش رو به قلم بیاره . 
یکی از نکات جالب داستان این بود که جنسیت بچه مورد ابهام بود . اوایل کاملا احساس می‌کردم پسره ولی اواخر داستان دختر بود . هر چند فکر میکنم این قضیه هم از پیش طراحی شده بود .
قسمت ابتدای داستان و ماجرای اینکه پدر و پسر ( یا دختر) با هم میرن بستنی فروشی ، اوج داستان بود . خاطرات تلخی رو از زمان هایی که حق با من بود و کسی نپذیرفت برام زنده کرد . 
داستان آخرا خسته کننده میشه و هیجان ابتدای ماجرا رو نداره چون احتمالا نویسنده فقط درباره‌ی اتفاق اولیه توی بستنی فروشی فکر کرده  و شروع به نوشتن کرده بود بدون اینکه بیشتر وقت بذاره و درباره سیر داستان فکر کنه ولی همین آشنایی زدایی هایی که به زبون کودکی گفته می‌شد(به سبک شازده کوچولو) دلنشین و جالب بود . 
خوندنش رو به همه پیشنهاد می‌کنم.