«طوری نیست. یعنی شاید طوری نیست. چرتم برد و خوابی دیدم. خوابم راجع به اشنل و اریشا و کالف بود. خیلی ناراحت کننده بود. هنوز هم وقتی فکرش را میکنم برای‌ام خیلی ناراحت کننده است.» «خب، پس سعی کن راجع به آن فکر نکنی. خوابها معمولاً عادت دارند ترس و تردیدهای هر کسی را دوباره مثل آینه جلو رویش بگذارند‌. یک طوری وانمود می‌کنند انگار بعضی چیزها واقعیت دارند، در صورتی که این طوری نیست.»

اینکه به کسی بگویند به چیزی فکر نکند، دقیقاً تضمین می‌کند که شخص فقط به آن چیز فکر کند.

«عذر می‌خواهی؟ سرهنگ، به جای عذر، ترحم ما را التماس کن. تو از ما سرپیچی کردی! سرهنگ، تعمدا و آگاهانه از ما سرپیچی کردی! چه جور جنونی برت داشته؟»

لوگان تام بالای گاری یونجه دراز کشیده، لای چند لایه پتو پیچیده شده و روی یکی از برانکاردهای تاشو در خواب بود. زیر نور کم‌سوی ستارگان، زیر کبودی‌ها و زخم ها، صورتش بی‌خون و رنگ‌پریده بود. وقتی شاهین پوستش را لمس کرد، دم و سردی در تنش احساس کرد. نامنظم و کوتاه نفس می‌کشید و گاه و بی‌گاه، انگار که از رؤیای ناخوشایندی در عذاب باشد به خودش می‌پیچید. شاهین از گاری یونجه بالا رفت و کنارش زانو زد. بقیه سر جایشان ماندند، کنار واگن ایستادند و مثل زائران دست به دعا، ماتشان برد. حتی تسا هم تلاش نکرد تا پیش شاهین برود، احساس می‌کرد که شاید شاهین احتیاج دارد این کار را تنها و بدون هرگونه حواس‌پرتی احتمالی به انجام برساند.