شبی که رفتم جزر بود،در آسمان نشانه هایی بود،من اما نمی دانستمکه گرفتار خواهم شدگرفتار امواج اعماقدر عمق ساحلیکه دریا را رفتن به سویش میلی نیستدرآغوشم کودکیدر روحم سوز سرمایی