اوایل نوجونیم به این فکر میکردم که اگه دستم رو قطع کنن و بندازن بین ده تا دست قطع شده دیگه ، چطور میتونم تشخیص بدم که کدوم دست خودمه اصلا ممکنه تشخیصش؟
امروز اتفاقی به دستم نگاه میکردم و جواب رو پیدا کردم با زخم ها ، زخم ها وجه تمایز بین آدم ها هستن
 خوشی ها کمتر چیز شخصی دارن که بشه باهاش کسی رو شناخت اما وقتی به داستان زخم های کسی گوش کنیم متوجه رفتارش میشیم 
کوکورو هم یجور زخم نامه است زخم نامه سنسی
پ ن جا داره از نشر برج تشکر کنم که اصل داستان رو پشت کتاب اسپویل کردن
پ پ ن البته یجا خوده سنسی میگه که همه آدم ها خوبن ولی یجا که یهویی مثلا بخاطر پول کنترلشون رو از دست میدن 
اما من از کلیت داستان چیز دیگه فهمیدم