فلسفة فیشته در سیر ایدئالیسم آلمانی پس از فلسفة نقدی کانت نقشی اساسی ایفا کرد. فیشته بر این عقیده بود که کانت یگانه پرسش بنیادی فلسفه را مطرح کرده است: تجربة ما از جهان، به منزلة امری مکانی ـ زمانی و قانونمند چگونه ممکن است؟ پاسخی که فیشته در اثر حاضر به این پرسش می دهد یکی از قاطع ترین اَشکال ایدئالیسم فلسفی است. وی من مطلق منفرد را یگانه سرچشمه ای تلقی می کند که می توان صورت های معرفت بشری را به طرز دیالکتیکی از آن برکشید.بنیاد آموزة فراگیر دانش (1794-1795) مشهورترین اثر فلسفی فیشته است و دو درآمدی که وی بعدها به آن افزود پرتوی روشنگر بر نظام وی می افکنند. این اثر بنیاد نظام فلسفی فیشته در دورة ینا (1794-1799) را، که از جمله شامل فلسفة دین، فلسفة اخلاق، فلسفة حق و ... است تشکیل می دهد، نظامی که تأثیری شگرف بر سیر اندیشة سه تن از بزرگ ترین فیلسوفان آلمانی، هگل و شلینگ و شوپنهاور، نهاده است.