کتاب ما حیوان ها داستان سه برادر است. سه پسربچه. کتاب متنی شاعرانه اما رک و خشن دارد پسر بچه هایی شر و مادر و پدری که مثل همه ی خانواده ها سرنوشت شان مملو از غم و شادی است. غم های کوچک و بزرگ و شادی های بیشتر کوچک. راوی داستان پسر کوچک خانواده است. مثل اکثر راوی های خردسال دید و درک خود را دارد از اتفاقات و احساسات خانواده. ارتباطات خانوادگی در این کتاب بسیار جذاب است. ارتباط مادر بسیار جوان با فرزندانش مخصوصا پسر سوم که راوی داستان است گاهی این ارتباط لطیف است و گاهی خشن و ستیزه جویانه. ارتباط پدر هم با همسر و فرزندانش ارتباط خاصی است همان ارتباط مراد و مریدی و در نهایت ارتباط برادران باهم که برادرانه و در هین حال خشن و پسرانه نیز هست. در کل داستان خوبی است و وقت زیادی هم برای خواندنش لازم نیست سه، چهار روز  می شود تمامش کرد. داستانی پسرانه، خانوادگی دارد. 
        

          ما حیوان‌ها کتاب کم‌حجم و عجیبیه. آدم نمی‌دونه دوسش داره یا ازش منزجره🤦‍♀ قصه زندگی سه تا برادره که مادرشون سفیدپوسته و پدرشون سیاه‌پوست، بشدت فقیرن و خیلی خشن داره باهاشون رفتار میشه تو خونه، در عین حالی که بعنوان خانواده خیلی هوای همو دارن و عاشق هم‌ هستن🤦‍♀🤦‍♀ کتاب، روایت‌روایته و از زبون داداش کوچیکه، که از ۷سالگی‌ش تا یکم بعد از بالغ‌شدنش رو دربرمی‌گیره و فقر، تبعیض نژادی، خشونت، عشق به خونواده و جهان‌بینی کودکانه و نوجوانانه نسبت به جهان‌بینی بزرگ‌سال ، مضامین اصلیش هستن. 

نوشته جاستین‌ تورس، از انتشارات هیرمنده. 
کتاب صوتی‌ش هم هست. 

جملات و تیکه‌های تأمل‌‌برانگیزی داره، مثل اونجا که میگه: ما سیرمونی نداشتیم (مامانا می‌فهمن چی میگم!)