انسان امروزی عموما در تمام روز آنقدر مشغول است که گذشت زمان را ادراک نمی‌کند و از آن طرف در شب نیز می‌خوابد و لذا نه از روز و نه از شب و گردش زمین به دور خود، چیزی می‌فهمد،‌ چه رسد به گردش به دور خورشید.

فرهنگ علمی ایران به طور عام، بیشتر یک فرهنگ ملالغتی، ریزنگر و ریزاندیش است که از نظام ارباب و رعیتی سرچشمه می‌گیرد. در آن نظام انسان‌ها ناخودآگاه به دنبال انتقاد از دیگران با هدف خودبزرگ کردن‌اند. افرادی نه‌چندان کم درپی مچ‌گیری‌اند و تا با ریزترین نکته‌ای برخورند، آن را بزرگ می‌کنند، بدون آنکه به اصل مسئله و فواید بیشتر آن توجه کنند.