محل بحث و بررسی پاره ای از دین پژوهان  واقع شده است.اینکه شرطی شدگی های فرهنگی و اعتقادات دینی و عرفی صاحب تجربه تا چه حد در منظره آمیزی تجربه های نزدیک به مرگ نقش ایفا می کند،امروزه یکی از مهم ترین سوالاتی است که برخی از پژوهشگران این حوزه،اعم از فیلسوفان،روان شناسان،و جامعه شناسان دین را معطوف به خود کرده است.اینک پرسش اساسی آن است که آیا تجربه های نزدیک به مرگ حقیقتا از عهده اثبات  دو گانه انگاری،امکان وجود آگاهی انسانی مستقل از کالبد فیزیکی و یا بقای آگاهی انشان پس از مرگ بر می آید؟اینک