خانم سارا بیکول در این کتاب که در واقع بررسی زندگی نامه مونتی است به یک پرسش اساسی بشر، یعنی چطور زندگی کنیم؟ با بهره گیری از آرا و عقاید مونتی نجیب زاده فرانسوی قرن شانزدهم و همچنین اثر معروف او یعنی مقالات پاسخ میده و بیست راهکار برای این سوال ارائه میده. در طول کتاب و مطالعه این بیست راهکار از نظر سایر فیلسوفان در مورد عقاید مونتنی هم آگاه میشیم . من به شخصه نیاز دارم این کتاب رو چند ماه دیگه مجددا مطالعه کنم چون احساس میکنم میشه بیشتر از چیزی که الان ازش دریافت کردم، بهره ببرم و اینکه تمام مطالب کتاب رو به طور کامل درک نکردم.

یکی از ایرادات کتاب از نظر من، مطالب بی ارتباطی بود که در طول فصول مختلف گفته میشد و ارتباطی به سرفصل مورد نظر نداشت. این قضیه در اکثر کتاب وجود داشت و برخی فصول هم به این شکل بود که اوایل مطالبی در مورد سرفصل و توصیه مد نظر گفته میشد و سپس بحث به بیراهه کشیده میشد.البته که همون بحث بیراهه هم حائز اهمیت و پر نکته بود ولی خب ارتباطی با توصیه ابتدای هر فصل نداشت.

رگ و ریشه تفکرات مونتنی به رواقی گری برمیگیرده.اتفاقا همین چند هفته پیش یک کتاب در مورد رواقی گری به نام فلسفه ای برای زندگی از آقای ویلیام اروین خوندم که از مطالب اون کتاب آنچنان خوشم نیومد ولی به کتاب خانم بیکول و عقاید مونتنی همچین نظری نداشتم.ما انسان های حال حاضر احتمالا اکثرمون در حال دویدن های پیاپی تو زندگی شخصیمون هستیم،از این مسیر به اون مسیر،از این قله به اون قله و تکاپوی زیاد و رسیدن و نرسیدن های زیادتر بخش مهمی از زندگی ما رو تشکیل میده.اگر بخوام کل کتاب رو تو یکی دو جمله به صورت خودمونی خلاصه کنم، برداشت من این بود کمی زندگی رو شل کنم! به نظرم واسه ماهایی که تخت گاز داریم میریم جلو و شاید خیلی هامون با نارضایتی از زندگی مواجه هستیم، پیشنهاد بدی نیست.شاید همین سرعت زیادی که داریم باعث شده داشته هامون رو نبینیم، قدر ندونیم و مدام به دنبال فتح قله های جدید باشیم،شاید بخشی از نارضایتی برمیگرده به اینکه یاد نگرفتیم از داشته هامون لذت ببریم و قدرشون رو بدونیم. به نظرم اصل پیشنهاد کاملا درسته حالا شاید تو مصادیق آدم بحث داشته باشه.باید کمی زندگی رو شل کنم و به مسیری که تا الان اومدم مجددا نگاه کنم و در جایی که هستم، حواسم رو به داشته هام هم معطوف کنم.به قول مونتی " بگذارید زندگی جواب خود باشد"