در روزگاری که رنج زنده بودن، فرصت خندیدن را کوتاه می کند، راه رفتن نویسنده روی لبه تیغ مسخرگی و ارائه طنز انتقادی، جسارتی مضاعف می طلبد.

گرفتار آمدن در دام مسخرگی، به سخره گرفتن زخم مردم دردمند است و ارائه طنز انتقادی، مرهمی ناچیز بر درد این زخم

کتاب حاضر کوششی است بی تکلف برای خندیدن و خنداندن بی لودگی شامل خاطرات غالبا طنز مربوط به سالهای قضاوت نویسنده عمدتاً در مقام قاضی دادگاه خانواده در امید لبخند مخاطب