مصمم شدم که اسموروف واقعی را کشف کنم. تا آنجای کار پی برده بودم که او شخصیتی چند بعدی دارد. در واقع نسبت به محیط رنگ عوض می کرد و گاهی سیمایی سرد و بی روح و گاه چهره ای متفاوت و پر حرارت از خود بروز می داد. کم کم داشت از این بازی خوشم می آمد. شخصا اسموروف را به دور از هرگونه شور و احساسی نظاره می کردم. پیش داوری اولیه که عملا به سود او بود، حالا به کنجکاوی صرف تبدیل شده بود. با این حال من هیجانی را تجربه می کردم که برایم تازگی داشت.