روایت تقریبا کاملی از زندگی شهید بود.
سبک نگارش جالب بود و از شهادت شروع و به تولد و کودکی رسید اما نوع نگارش و قلم به شدت احساسی بود که من نپسندیدم. 
        

          شهید علی خلیلی روز 9 آبان ماه 1371 همزمان با میلاد حضرت زینب علیها‌السلام متولد شد و در شب نیمه شعبان سال 90 در حال انجام فریضۀ امربه‌معروف و نهی از منکر با سلاح سرد مضروب و از ناحیه گردن به‌شدت مجروح شد. خونریزی او به حدی بود که پزشکان زنده ماندنش را معجزه دانستند. این شهید والامقام پس از تحمل دو سال درد ناشی از جراحات در سوم فروردین‌ماه 1393 به شهادت رسید و در قطعه 24 بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد. کتاب «نای سوخته» که در هشت فصل تنظیم شده، شرح داستانی از زندگی شهید علی خلیلی است که گاهی در میان روایت‌ها، خاطراتی از زبان خانواده و به‌ویژه مادر او، دوستان و... آورده شده است. برخلاف دیگر کتاب‌های زندگی‌نامه که با کودکی فرد شروع می‌شود، داستان این کتاب با شهادت آغاز شده و در آخر به کودکی شهید منتهی می‌گردد و روال کلی داستان، بازگشت به عقب است و همین موضوع موجب متمایز شدن آن با سایر کتاب‌های این حوزه است.
        

          جز اشک و آه، چه چیزی می توان با این کتاب، همراه کرد؟!  
روایت جنگِ نابرابرِ غیرت و مردانگی با هوسرانی  . 
داستانی که محرکِ اولیه اش،  امری است که بسیاری را از دوران هابیل و قابیل، دچار کرده.  و پناه می بریم به خداوند از شر هوس و بی غیرتی.

آری... آن سوی ماجرا، اما هستند مردانی که چشمان پاک و درونِ بهشتی شان، انسان را به زمین و زمان، خوش بین می کند..  و علی آقا یکی از این خوبانِ بهشتی سیرت است. 
        

          کتاب زیبا و غم انگیز
داستان به شکل خاطره ای تعریف شده بود
دو نکته در این کتاب خیلی نظرم رو به خودش جلب کرد: 
۱. ارتباط خیلی نزدیک و صمیمی بین مادر شهید و شهید 
۲. علاقه و محبت بسیار زیاد شهید به امام خامنه ای و اطاعت پذیری از ایشان
        

          ارتباط خیلی نزدیک و دلی ای با شهید برقرار کردم تو مشکلات ازشون کمک میخوام و همیشه بهم کمک کردن
خوندن زندگیشون به عمیق تر شدن ارتباطم خیلی کمک کرد