پدیدار شناسی روح نخستین اثر اساسی وسترگ ترین دستاورد فلسفی گ.و هگل در سال 1806 تکمیل و با تاخت و تاز ناپلئون به امپراطوری پروس که هگل به استعاره از آن به عنوان «روح جهانی سوار بر اسب» یاد می کند منتشر می گردد.
این اثر ششصد صفحه ای به تنهایی برای نشاندن هگل بر جایگاه والای فیلسوفان طراز اول حتی بدون انتشار «دانش مطلق» و «دانشنامه فلسفی...» بسنده می نماید. اثری گمان پردازانه و ایده آل گرایانه با محتوایی جهانی «آکنده از خلاقیت جوانی گدازه های سرشار و بارقه های فکری آفرینندگی ادیبانه وتخمیر و تحول  عالمانه ی» اندیشه در پیچیدگی و چند لایگی مطلب و بازتاب فرآیند دیالکتیکی تکوین روح در صورت های متنوعش. در این جا ما فهمنده گواه پدیدار شدن روح در شکل های و مرحله های صعودی و متنوع شدنش هستیم. گذار از ادراک حسی خام و بسیط تا به فهم و مفهوم آگاه بودن و خودآگاه بودن، خرد، تاریخ و مذهب در نهایت دانش مطلق روح جهانی.شدن دانش به مثابه فعالیت یافتگی خود ما بشخصه. یکی بودگی اندیشه و بودن فقط از طریق امر متضادش، آن است که هست در حالی که از این متضادش نیز متمایز است اگرچه همزمان تفاوت آن ها مانع فعالیت یافتگی این همانی شان نمی گردد. این هم در هم تنیدگی ها، وحدت و تضاد، برداشتن و انحلال یافتن، تغییر و تطور تکوین و نابودی و همزمان تکامل مستمر و دیالکتیکی پدیدارها از جمله ی دشواری ها و سخت فهمی این اثر است که به زعمی پیچیده ترین اثر فلسفی همه دوران ها خوانده شده است. مکان فهم و حقیقت در این جا مفهوم در نظام مبتنی بر دانش است نه بر نگرش. بینش در شناخت حقیقت مبتنی بر تضاد سوژه وابژه یکی بودگی آن ها برداشتن و انحلال شان و تکامل به سطحی عالی تر است.