موقعی که شروع به خوندنش کردم تصورم مثل بقیه کارهای دارک و ترسناک بود؛ تا دیدم نه از یه چیز ساده مثل مارپیچ چه داستان عجیب و غریب ، با تصاویرگری هولناکی خلق کرده. 
داستان راجع به دختری که متوجه میشه شهرش طلسم شده به چیزهای مارپیچ 😶 .
نکته جالبش اینجا بود که من هیچ کتاب و مانگا ( البته خیلی مانگا نخوندم ) و فیلمی روم تاثیر نمیذاشت ولی این فرق داشت، هم عجیب بود هم ترسناک که بعد از اولین باری که خوندمش بعدش نتپنستم بخوابم چون همش میامد جلو چشمم. 
برای منی که عاشق fi بودم و الان یه جور دیگه بهش نگاه میکنم تاثیر خودش رو گذاشته.
اما شخصیت‌ها رو من صرفا همراهشون میشدم و قابل فهم نبودن.
و پایان داستان هم چیزی که جواب سوال بده رو نداشت. 


        

          اگه اهل مانگا و مانگا خوندن باشید یا به ژانر ترسناک علاقه داشته باشید حتما و حتما اسم جونجی ایتو رو شنیدید. اگر هم جزو هیچ‌کدوم از دو دسته‌ی مذکور نیستید، الان اسمش رو شنیدید. :)
در این کتاب با عجیب‌ترین و خفن‌ترین داستانی که نمی‌تونید تصور کنید مواجه می‌شید. داستانی که به تنهایی مغزتون رو غلغلک می‌ده ولی همراه با نقاشی‌هاش موجب ترک خوردن سلول‌های مغزیتون می‌شه.
پیچیدگی مفهوم اصلی این کتابه :)  اوزوماکی به معنی اسپیرال یا مارپیچه.
داستان با یه دختر دبیرستانی شروع می‌شه که تو یه روستا به نام کوروزو چو زندگی می‌کنه و کم کم متوجه می‌شه که این روستا درگیر طلسم مارپیچ شکلی شده. این طلسم رو جسم، ذهن و روان آدمای اون منطقه تاثیر می‌ذاره و یک بیماری وسواس‌گونه‌ای با اشکال مارپیچی ایجاد می‌کنه.