هر بار که سفر میرفتم اینو با خودم برمیداشتم، و تک تک میخوندم و لذت می‌بردم، ناداستان ها رو هرگز از دست ندید. 
        

          روایت خرابه‌های بی‌شکوه، سفرنامه‌ی دمشق در میانه‌ی جنگ داخلی را خواندم. نیمه‌ی اولش خوب و با جزئیات و با حس و حال پیش رفت. نیمه‌ی دومش ویکی‌پدیایی و بدون صحنه‌پردازی بود و روی هوا تمام شد.
        

          ناداستان شماره۳، چیزی فراتر از یک‌نشریه برای من بود!
تجربه‌ای که توی لمس زیستِ‌ آدم‌های مختلف با پایین بالاهایی از جنس"سفر و گشتن اطراف" داشت، از بهترین‌ها بود.
این خیلی لذت‌بخشِ که جدای از خوندن تجربه‌زیست‌ها، با متنی بشدت شسته‌رفته، طراحی و خلاقیت در صفحات رو‌به‌رو باشیم.

البت که خیلی از قولِ دیگر ناداستان"سان" دل‌خوشی ندارم اما ناداستان رو حتما بازهم می‌خرم و می‌خوانم....
.
.
 پ.ن: متاسفانه شماره‌ قبلی‌های مجللات به‌دلیل استقبال‌های کم و یا شاید مخاطب‌های خاص و سانتال، سخت پیدا میده که از بخت‌خوبِ من یک نسخه فقط توی کتابفروشی معمولی شهرمون مونده بود که عاقبت مال خودِ‌خودِ من شد!. پیدا نکردید، ارزش فیدیبو خوندن رو داره!