فارابی را می توان موسس فلسفة دورة اسلامی دانست و توجهی که وی به تمدن و به مدینه می کند، موید این امر است. نگاه خاصی که فارابی به سیاست و زندگی مدنی داشت، کم کم در نظر فلاسفه افتاد و اگر سخنی در سیاست گفته شد، تکرار گفته ها و آرای فارابی یا گزیده ای از آن سخنان بوده است. هم چنین بعضی مسایل بسیار بااهمیت که شاید قرن ها اهمیت آن درک نمی شد، در فلسفة فارابی عنوان شده است که در آثار خلاف او یافت نمی شود. پرسش اساسی که در کتاب حاضر مطرح و به آن پاسخ داده شده این است که فارابی در تاریخ فلسفه چه مقامی دارد و مقصود حقیقی او که اصرار داشته است آن را از نااهل مخفی بدارد، چیست. نویسنده با نگاهی بر زندگی، آثار و دیدگاه مابعدالطبیعه فارابی به بررسی تفکر فلسفی در عالم اسلامی از ابتدا پرداخته است. وی هم چنین به آثار سیاسی فارابی و مقام سیاست در نظر وی اشاره نموده و آرای مشترک در مدن جاهلیه و ضاله و نیز منابع و مآخذ علم مدنی در حکمت فارابی را شرح داده است. برخی از عنوان های فصل های کتاب عبارت اند از: جمع و توفیق نظر و عمل و فلسفه و دین؛ فلسفة مدنی فارابی و تفسیر کلامی آن؛ تاثیر آرای فارابی در حکمت عملی حکمای اسلامی؛ و فارابی، تبادل فرهنگی و اندیشة تاریخی.