سفر به سرزمین کمونیسم سابق آن هم توسط فردی که خود محقق و پژوهشگر است 
حتی اگر ریز ماجراها را هم‌تعریف نکند ارزش دارد.
جنای آقای هدایت الله بهبودی که از نویسندگان و پژوهشگران هستند، در اواخر مهر ۱۳۷۲ سفری به روسیه داشتند که با گردشی در مسکو و سن‌پطرزبورگ گزارشاتی جزئی و مختصر و در عین‌حال مفید را ارائه کرده اند.
جالب اینجا بود که قلم نویسنده در توصیف حال و هوای روسیه آن سالها به قدری جذاب بود که شما جو خفقان پس از مرگ لنین و کمونیست را با همان علامت داس و چکش لمس می‌کنید.
این شما و این "سفر به روسیه"

        

          آیا هرنوشته‌ای را باید چاپ کرد؟

چندی پیش کتابی را با نام سفر به روسیه 93 از هدایت الله بهبودی مطالعه کردم. نویسنده‌ای که پیش‌تر هم سفرنامه دیگری را به نام سفر به قبله منتشر کرده بود. همانطور که از نام سفر به روسیه 93 مشخص است، این کتاب در حقیقت سفرنامه‌ی سفر آقای بهبودی در سال 1993 (1372) به روسیه است. سفری در اولین سال‌های پساکمونیسم و پس از فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی و در دوران حکومت یلتسین بر روس‌ها.
اما کتاب حاضر بیش از هرچیز به یادداشت‌های شخصی و نکته برداری‌های ساده می‌ماند و کمتر حس یک سفرنامه خوب را به شما القا می‌کند. در ضمن، می‌شود از حجم کم کتاب (77 صفحه با مشخصات و عکس‌ها) نیز به سطحی بودن محتوای آن پی برد. هرچند که نویسنده گاهی سعی می‌کند که با بیان یکی دو نکته، سخن از مصرف‌گرایی نسل جدید روس‌ها و خداحافظی با آرمان‌های گذشته به میان آورد اما در نهایت بحثش سربسته باقی می‌ماند.
به راستی اگر شما مدیر یک انتشارات بودید، چه ملاک‌هایی را برای چاپ یک نوشته برمی‌گزیدید؟!