از جمله خصوصیاتی که در فرهنگ ایرانی به طور چشمگیری ریشه دوانده پدیدة چشم وهم چشمی و تقلید از دیگران در اعمال، رفتار و روش زندگی است. در ایران پیدایش چشم وهم چشمی به حدود یکصد سال قبل، همزمان با ایجاد شکاف در شیوة زندگی ناشی از تقابل سنت و مدرنیسم مربوط می شود. به دنبال آن، بهبود اوضاع اقتصادی و گسترش فزایندة طبقة متوسط سبب حاکمیت فرهنگ مصرفی در بین مردم شد. امروزه لذت و کام جویی از زندگی تبدیل به یک خواسته قطعی شده و این لذت بدون داشتن کالاهای مصرفی و شرایط زیست آرمانی کم وبیش غیرممکن می نماید. به نظر می رسد عواملی مانند: پیشرفت وضعیت اقتصادی، توسعة پدیدة شهرنشینی، الگوبرداری از سلبریتی ها، مهاجرت و مسافرت به خارج از کشور، رشد سریع انواع رسانه ها و نیز توسعة صنعت مُد و برند، سبک زندگی همراه با لذت در جامعه را با سرعت بسیاری گسترش داده است. بنابراین، وضعیتی شبیه یک مسابقه برای متفاوت بودن و تفاخر در بین افراد جامعه به وجودآمده که می توان از آن به چشم وهم چشمی نوین تعبیر نمود.